اثربخشی روان‌­درمانی پویشی فشرده کوتاه‌مدت (ISDTP) بر اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند با اختلال نشانگان آسپرگر

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان­درمانی پویشی فشرده کوتاه‌مدت (ISDTP) بر اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند با اختلال نشانگان آسپرگر انجام شد. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌‌‌‌-‌پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای فرزند با اختلال نشانگان آسپرگر استان چهارمحال و بختیاری در سال 1395 بود که با همکاری اداره آموزش و پرورش استثنایی این استان و استخراج پرونده دانش‌آموزان (12-7 ساله) دارای اختلال نشانگان آسپرگر، به روش نمونه­گیری در دسترس 16 نفر از زنان دارای فرزند با اختلال نشانگان آسپرگر، انتخاب و به ‌طور تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. از پرسشنامۀ استاندارد‌شده "اضطراب اجتماعی (SAS)" در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای جمع­آوری اطلاعات استفاده شد. پروتکل درمان مبتنی بر رویکرد دوانلو بر روی گروه آزمایش به‌صورت انفرادی، هفته­ای دو بار در 12­جلسه 60­ دقیقه­ای به ‌صورت انفرادی صورت گرفت؛ بر روی گروه کنترل هیچ مداخله درمانی صورت نگرفت. پردازش داده­‌های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس یک‌‌متغیره) انجام شد. یافته­ها: نتایج حاصل از تحلیل داده­های پژوهش نشان داد که پس از کنترل نمرات پیش‌آزمون، تفاوت معناداری بین نمرات پس‌آزمون در گروه آزمایش و نمرات پیگیری در متغیر ‌اضطراب اجتماعی وجود دارد (05/0P£). ‌نتیجه‌­گیری: بر اساس این یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که روان­درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده (ISDTP) بر کاهش اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند با اختلال آسپرگر اثربخش بوده است.